تاثیر بازی درمانی بر کودکان

علل استفاده از بازی درمانی

کودکان فاقد مهارت های شناختی و کلامی برای گفتگو در مورد برخی موضوعات هستند. به عنوان مثال غم و اندوه می تواند برای آنها بسیار پیچیده باشد و کودک ممکن است در بیان افکار و احساسات خود دچار مشکل شود.

بازی می تواند راهی عملی برای کودکان باشد تا بتوانند روی موضوعاتی که برای آنها ناراحت کننده است کار کنند. آنها می توانند صحنه ها را بازی کنند ، به مشکلات خاصی بپردازند ، یا شخصیت هایی خلق کنند که احساسات خود را با آنها به اشتراک می گذارند.

کودکان اغلب احساسات خود را با اسباب بازی ها به نمایش می گذارند . کودکی که یکی از عزیزان خود را از دست داده است ممکن است با استفاده از عروسک ها شخصیتی غمگین را بسازد که دوستش را از دست داده است.

یا ممکن است کودکی که شاهد خشونت خانگی بوده است ، از یک خانه عروسک برای ترسیم کودکی که زیر تخت مخفی شده است استفاده کند زیرا بزرگسالان در حال دعوا هستند.

بسته به نوع بازی درمانی که استفاده می شود ، درمانگر ممکن است در نقاط مختلف بازی مداخله کند تا به حل یک مسئله کمک کند.

 بازی درمانی می تواند به کودکان به صورت زیر کمک کند:

• مسئولیت پذیری در رفتارهای آنها بیشتر شود
• همدلی و احترام در آنها پرورش یابد
• اعتماد به نفس در کودک ایجاد می شود تا بتوانند نسبت به توانایی های خود اطمینان بیشتری داشته باشند
• احساسات را به روشی سالم شناسایی و بیان کند
• مهارت های بین فردی آنها را بهبود می بخشد
• مهارت های اجتماعی جدید می آموزد
• مهارت های بهتر حل مسئله را تمرین می کند

• چه مشکلاتی در بازی درمانی مورد درمان قرار می گیرند :

  بازی درمانی اغلب برای کمک به کودکان در پردازش و درک رویدادهای استرس زای زندگی مانند جابجایی ، بستری شدن در بیمارستان ، آزار جسمی و جنسی ، خشونت خانگی و بلایای طبیعی مورد استفاده قرار می گیرد.

  همچنین می تواند برای درمان بیماری های روانی یا مشکلات رفتاری مورد استفاده قرار گیرد.  در اینجا برخی از شایع ترین موضوعات مطرح شده در بازی درمانی وجود دارد:

  • بیش فعالی
  • پرخاشگری
  • مدیریت خشم
  • اختلالات اضطرابی
  • اختلال طیف اوتیسم
  • افسردگی
  • طلاق
  • غم و اندوه
  • ناتوانی های جسمی و یادگیری
  • مشکلات مربوط به مدرسه
  • معضلات اجتماعی
  • ضربه و بحران

انواع بازی درمانی :

علاوه بر رویکردهای اساسی ، انواع مختلفی از بازی درمانی نیز وجود دارد. در اینجا برخی از رایج ترین انواع وجود دارد:

فرزند درمانی:

والدین وارد بازی می شوند و درمانگر به والدین می آموزد که چگونه از طریق بازی با کودک تعامل کنند. هدف از بین بردن شکاف ارتباطی بین کودک و والدین است.

سینی درمانی با شن و ماسه:

کودک می تواند با استفاده از اسباب بازی های کوچک مانند افراد و حیوانات صحنه ای را در یک جعبه کوچک پر از شن و ماسه ایجاد کند.

صحنه ایجاد شده به عنوان بازتاب زندگی خود کودک عمل می کند و فرصتی را برای حل تعارض ، رفع موانع و به دست آوردن پذیرش خود فراهم می کند.

کتاب درمانی:

درمانگر و کودک ممکن است برای کشف مفاهیم یا مهارت های خاص ، کتاب هایی را با هم بخوانند.

بازی خیالی:

ممکن است به کودک اسباب بازی هایی داده شود که باعث ایجاد تخیلاتی مانند لباس  پوشیدن برای اجرای یک نقش خالص باشد که  ممکن است این بازی ها مستقیم یا غیر مستقیم  باشد.

اگر فکر می کنید ممکن است فرزند شما از بازی درمانی سود ببرد  ، با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. متخصص اطفال می تواند نیازهای کودک شما را ارزیابی کرده و به یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط ارجاع کند. همچنین می توانید در وب سایت انجمن  های بازی درمانی به دنبال یک بازیگر درمانی باشید.